Te bizar voor woorden, maar noem het nou geen schizofrene situatie!
Samenvatting
Soms beland je als behandelaar in een frustrerende fuik. Niet omdat de patiënt je het bloed onder de nagels vandaan haalt, maar omdat wij de zorg zo georganiseerd hebben dat het er soms op lijkt dat we liever minder dan meer klanten bedienen. Geen bedrijfstak zou zo’n instelling overleven. Een man van middelbare leeftijd wordt opgenomen met achterdocht en eet en drinkt onvoldoende. Zijn kinderen zijn natuurlijk blij dat hij eindelijk kan worden opgenomen met een machtiging, want zelf ziet hij geen enkel probleem en hield hij al tijden alle zorg af. Na lichamelijke stabilisatie en dwangbehandeling met antipsychotica blijkt dat deze patiënt naast een chronische psychosegevoeligheid ook chronische verslavingsproblemen heeft.
Verwijzing naar een langdurig behandelkader is aangewezen, maar dan begint het moeras dat geestelijke gezondheidszorg (GGZ) heet pas echt. De algemene GGZ vindt het middelengebruik dusdanig problematisch dat men vindt dat deze patiënt in de verslavingszorg thuishoort. U raadt het al… de verslavingszorg vindt de psychosegevoeligheid dusdanig ontwrichtend dat deze patiënt beter geholpen zou zijn in een zorglijn psychose binnen de algemene GGZ. Inmiddels loopt de zorgmachtiging af en wil de patiënt niet langer blijven. Omdat er geen vervolgzorg geregeld is, dragen we de patiënt over aan de huisarts, om deze patiënt drie weken later weer met een crisismaatregel op onze afdeling te mogen verwelkomen....
